mala sanga prem mhanaje nakki kaay asata..

kaay asata ho hey prem.. tasa kathinach pan tari shabdat mandanyacha cha ek mishkil prayatna karuyaat..

ekhadya vyakti prati vatanaari odh...kayam havi havishi vatanaari sobat..  apan ya poorvich ka nahi bhetalo ya goshtichi vatanari khant..

kuthalyahi vishayavar honare sambhashan.. ani kadhi kadhi ekatra anubhavalele maun.. yaa donhi madhe ekach mahatvacha duva.. to mhanaje ya donhi madhe milaleli sobat..

ti sobat nasatana yenari athavan... vatanari  kalaji.. halhal.. kalkal.. ani punha bhetanyachi.. bolanyachi odh..

jasa adhi mhanalo hey sagala shabdat utaravana khupach kathin jey kahi bolala te suddha kamich vatatay, karan hey buddhi la na samajanare kahi tari.. 

hey sagale bhavanik pradeshatala honare anubhav.... ya anubhavanna abhivyakt karanyasathi vaparale jaatat shabd...  

ani shabd mhanala tar te apure vatanaarach.. bolanyaryala ani aiknaryala suddha(?)... 

hey bhavanancha pradesh mhatala tar agadi ulagadalela ani mhatala tar khup rahasya mayi.. guddh ahe.. karan satat karyarat asanare mann ani bhautik anubhavancha sankalan karanari buddhi yaat ludbud karatat.. hi ludbud kadhi kadhi nahi.. pan baryach vela karavate apalya hatun nir niralya chuka.. ya chukan kade jar punha buddhi ne pahile tar hotat ajun chuka.. ek prakarach chakravyuhach te... pan chukan kade buddhi cha vapar na karata tyach bhavanancha adhar ghetala tarach tutate hey chakravyuha... pan tila laganaara vel gheto pariksha.. 

P.S: apurya vele paayi aaj engrajitach type kela.. kshama..

दो दीवाने शहर में, ....

आज सकाळी बाइक वरून मी अणि बायको एक ठिकाणी चाललो होतो.. माझ्या पुढे एक बाइक अचानक थोड़ी स्लो झाली.. जरा नीट पाहिले तर अस लक्षात आले .. की एक कावळा उडाता उडाता रस्त्या वर पडलेली एक गोष्ट उचलायला एकदम खाली आला... त्या मुळे पुढचा बाईक वाला एकदम स्लो झाला .. 

तसे कावळे हे जरा लहरी वाटतात.. अणि त्यांचा हे अस रस्त्या मधेच झेप घेणं कही नविन किव्वा वेगळं नाही.. पण मग जेव्हा पुढे जाऊन पहिला की काय आहे ज्या साठी हा एवढा भर रस्त्यात जीव हातात (पंखात) घेउन उडी मरतो आहे.. तर लक्षात आलं... 

तिथे एक गवताची दांडी होती... घरट बांधण्यासाठी केवढा हा आटा पिटा ... असा विचार अचानक आला...

मग वाटला.. आपण काय वेगळं करतो आहोत... तसा फरक कुठे काही आहे???

गुलजारच एक गाणं आठवला....

दो दिवाने शहर मे

रात मे या दोपहर मे

आबुदना धुंडते है

एक आशियाना धुंडते है

इन भूल-भूल्लैया गलीयोन मे

अपना भी कोई घर होगा

अंबर पे खुलेगी खिडकीया

खिडकी पे खुला अंबर होगा...

अस्मानी रंग कि आंखो मे

बसनेका बहाना धुंडते है

आबुदना धुंडते है..

एक आशियाना धुंडते है

जब तारे जमीपर चलते है

आकाश जमी हो जाता है 

उस रात नही फिर घर जाता 

वो चांद यही सो जाता ही

पल भर के लिये इन आंखो मे

हम एक जमाना धुंडते है

आबुदाना धुंडते है

एक आशियाना धुंडते है

चुक भूल, देणे घेणे,

आपलाच,
~सभ्तर्ष~

वो जब याद आये..बोहोत याद आये..

तसा आजचा दिवस नेहमी सारखाच सुरु झाला..

दुपारी डब्बा खायला म्हणून floor च्या बेहर आलो तर बाहेर पाहिलं कि मस्त पाऊस पडून गेला होता.. आणि typical श्रावण महिना वातावरण होता..

डब्बा खाल्ला आणि परत आलो, खिडकी बाहेर पाहिलं.. छान पाउस पडून गेल्या नंतरचा ऊन पडलं होतं.. 

प्रतिक ची खूप आठवण आली.. तो जेव्हा ATN मध्ये होता तेव्हा आम्ही अश्या वातावरणात नेहमी walk ला किव्वा चहा प्यायला जायचो.. त्याचं आणि माझा या बाबतीत नेहमीच एकमत होता कि अश्या वातावरणात office मध्ये बसून काम कारणं हा गुन्हा आहे.. 

मग मला त्याची, राहुल बापट, सोनाल ची खूप आठवण येऊ लागली.. सोनाल माझा manager..आमचा संभाषण कुणी ऐकलं असता तर कुणीच असं म्हणाला नसता कि तो माझा manager आहे.. तो होता तेव्हा कित्तेक वेळा आम्ही बाहेर जायचो.. 

कधी चहा, कधी पान .. पण आज कोणीच नव्हता office मध्ये.. 

मग अश्यावेळी काय करावा म्हणून गाडी काढली.. एकटाच आमच्या पान वाल्या कडे गेलो.. आमचा नेहमीचं पान खाल्ल... परत निघालो... आणि तेवढ्यात रिमझिम पाऊस सुरु झाला.. आणि तसाच भिजत office ला आलो..

छान वाटलं..

प्रतिक शी तसा रोजच online बोलणं होता पण सोनाल शी बरेच दिवस झाले contact नव्हता म्हणून मग त्याला फोने केला.. थोडा बोललो.. चांगला वाटलं....

आता हा दिवस नेहमी सारखा राहिला नव्हता . 

चूक भूल देणे घेणे..

~सभ्तर्ष~